- Nie wiedziałam że to najbliższe miasto jest tak blisko - wyjaśniła potrząsając swoim długim miedzianym kucykiem.
-  Szkoda pieniędzy na zatrzymywanie się - dodał Andre.

Przez całą drogę Andre rozmawiał z Irmelin, nie usiłował nawet wciągać do rozmowy Felida. Używał bowiem takiego wyszukanego języka jak jakiś uczony.
Prawił Irmelinie komplementy, mówił do niej lady lub madame co dziewczynie zaczęło pochlebiać. Znaleźli wspólnie temat. Oboje byli miłośnikami dzieł Billa Szekspora.
Dawno minęli to najbliższe miasto i teraz przemierzali zarośnięty trakt przy zachodzie słońca.

Felid mógł usłyszeć głośne PLASK i ukochany głos Irmelin gdy bluźniła.
Andre zaczął się łajać jak zbity pies.
- Wybacz mi pani....ale twa wdzięczna uroda...wybacz...

Dziewczyna pokierowała konia tak że to Felid był w środku a ona po jego lewej stronie.
- Musimy gdzieś rozbić obóz - powiedziała a jej twarz była chłodna. (Zero rumieńców) za to Andre jechał ze spuszczoną głową.
" Pikantna z niej osóbka" pomyślał" Takie są najgorętsze..."

- Daleko do miasta - powiedział Andre.
- Rozbijmy obóz niedaleko drogi - powiedziała kierując swojego konia ku powalonemu drzewu.
Zaczęła poruszać ustami bezgłośnie i odwrócona do nich plecami więc nie mogli tego widzieć. Rzucała czary. a)ochrona b) ciepło
Zsiadła zgrabnie z wierzchowca w tak zmysłowy sposób że obaj panowie mieli na co popatrzeć.
"Jaki ogień" - pomyślał Andre.
- Trzeba rozpalić ognisko...
Zauważyła że Andre już otwiera usta i patrzy na Felida.
" TY pójdziesz po chrust idioto" - nakazała mu w myślach.
- To ja pójdę nazbierać chrustu - powiedział radośnie Andre i poszedł w las.
Irmelin otarła spocone czoło. " Za dużo czarów"
- Felid czy Ty.....lecisz na moje ciało? - zapytała używając nieco dziwnych słów.

- Lisi wyraz twarzy to taki...chytry i sprytny...jakbyś wiedział o czymś co Cię zadowala i cieszy. Czyli zakochałeś się w moim ciele? - zapytała patrząc na niego uważnie.

- I spodobało Ci się to że jestem wulgarna, oschła, złośliwa i często wpadam w gniew? - uniosła brwi w zdumieniu